maandag 11 november 2019

Kapperkwesties

Ik noem mezelf een loyaal persoon. Zo ben ik opgevoed en dat vind ik ook een prettige houding. Ik draag de middenstand waar ik woon een warm hart toe en ook daaraan blijf ik graag loyaal. In plaats van bestellen via internet stimuleer ik liever de lokale economie. Maar met al die verhuizingen is dat wel eens een uitdaging.

Ruim twintig jaar geleden zocht ik een kapper in de buurt van mijn dorp Schaarsbergen. Een vriendin raadde een kapper in Oosterbeek aan. Ik er naartoe en het was in één woord geweldig. Deze kapper had in het Gooi niet misstaan. Je werd in de winter onthaald met een knappend haardvuur (gashaard, maar toch) en in de zomer af en toe met een glaasje bubbels. Al die egards kon ik wel waarderen. Oké, hij was niet de goedkoopste maar de laatste roddels van de Oosterbeekse jetset kreeg je er gratis bij.

Nadat ik al een tijd naar Velp was verhuisd, en nog steeds mijn ritjes naar Oosterbeek maakte, vond ik dat het toch tijd werd om de overstap naar mijn nieuwe dorp te maken. Daarbij had mijn dochter ook af en toe een kapper nodig. Ik vond er één die je verwendde met cappucino, een hoofdmassage zat standaard in het pakket en je kon ook een dutje doen terwijl je haar in een warme handdoek met conditioner was gewikkeld. Voeten omhoog en wilt u nog een tijdschrift? Geweldig.

En toen kwam de verhuizing naar Arnhem en Heerenveen. Ik ben Velp in eerste instantie nog even trouw gebleven maar ze zaten wel vaak vol als ik last minute geknipt wilde worden. Toch  maar een keer naar de kapper van Heerenveen dan. En weer was het verwennen geblazen. Haren in de highlights? Dan zetten we u even voor de televisie. Nog een cappuccino of iets anders? Ook de Friese kappers babbelen dat het een lieve lust is, het is blijkbaar onderdeel van het vak.

Maar nu in Joure. Weer een verhuizing. Weer een dilemma. Blijf ik Heerenveen trouw? Of ga ik weer switchen. Wat is loyaliteit als je zo vaak van adres verandert?
Toch maar de knoop doorgehakt en weer een nieuwe kapper gezocht. Mijn lief is goed geknipt door een random kapper waar hij zomaar naar binnen liep, dus ik spreek op een ochtend af met de salon.

De zaak is leeg, alleen de eigenaar is aanwezig. Achterin een ijskoude zaal neem ik plaats. We bekijken de toestand van mijn haar en de kapper vraagt wat ik wil. Ik geef hem alle ruimte om zijn inzicht toe te passen en vraag me intussen af of hij dit werk eigenlijk wel leuk vindt, maar vooruit.
Het haar wordt gewassen en geknipt. Ik krijg geen massage. Er zijn geen tijdschriften. Koffie? Niet gezien. Een lachje of een babbeltje? Het kan er niet af.

Maar wat kan die kapper knippen zeg! Vakkundig laat hij zijn vingers door mijn haar gaan, stelt een bepaalde strategie voor en begint te knippen. Met een zuinig mondje keurt hij na elke knip het resultaat van zijn werk. Het ontdooien laat hij aan mij over.
Na 20 minuten zit het erop. We lopen het hele eind weer terug naar de kassa en ik mag een godsvermogen afrekenen. Maar wie zeurt er nog... mijn haar zit geweldig! Deze kapper mag blijven.