Nalatenschap

Als je privé omstandigheden veranderen kan het zinnig zijn om daar ook juridisch wat mee te doen. Mijn lief en ik melden ons bij een notaris voor het opmaken van ons testament. Nou had ik zo'n 25 jaar geleden al een testament laten opmaken. 'Ondertekend door professor Van Mourik, zo zo,' laat onze notaris niet na om op te merken. Net zoals het halve notariaat van Nederland heeft ook zij ooit les van hem gehad. Een charismatische autoriteit, dat was me ook wel bekend. Toch moeten ook deze stukken worden herzien, we zijn tenslotte alweer een heel leven en heel veel levenservaring verder. 

Het zijn niet de leukste dingen om over na te denken, wat er na je overlijden met je nalatenschap moet gebeuren, en we werken ons door de ingewikkelde materie heen. In eerste instantie komen er meer vragen bij dan er lijken te worden beantwoord. Van complex gaat het naar complexer en mijn lief klaagt over dit fantastische verdienmodel. We lezen ons in op het internet, zoeken naar voorbeelden en alternatieven en werken ons door e-mails en voorstellen heen. Maar diverse afspraken en discussies verder ligt er uiteindelijk een concept op tafel en zijn we tevreden met het resultaat.

Op de dag van de ondertekening van de akten wordt onze notaris vervangen door een collega. Zoals dat gangbaar is in notarisland worden de testamenten in een vrije maar niettemin wollige en plechtige samenvatting voorgelezen. Ik vraag me af of het zoeken naar andere woorden niet veel meer tijd kost dan het voorlezen van de letterlijke tekst, maar goed. Even krijgen we het gevoel dat we weer helemaal opnieuw moeten beginnen als hij ons vraagt of dit en dat wel echt onze bedoeling is. Ja alsjeblieft zeg, nu geen twijfel meer gaan zaaien, het was al moeilijk genoeg om tot dit resultaat te komen. We knikken eensgezind en hij gaat gelukkig weer verder met het volgende artikel.

Dan beschrijft hij mijn erfgenamen, '...dat zijn uw drie kinderen'. Drie kinderen! Wat bijzonder, ik ben ineens moeder van drie kinderen. Natuurlijk, ik heb wel drie kinderen gekregen maar zij hebben niet alle drie gelijktijdig geleefd. Sterker nog, wellicht zou het bij twee zijn gebleven als het noodlot niet had toegeslagen. Nog nooit heeft iemand hardop tegen mij gezegd dat ik drie kinderen heb. Een warme golf trekt door mij heen. Mijn lief en ik wisselen een snelle blik uit die de notaris niet ontgaat. Is er iets niet goed? vraagt hij ietwat onzeker. Nee hoor, het klopt wel, geef ik aan. Alleen één kind is al overleden. De notaris is zichtbaar van zijn stuk gebracht, stamelt een excuus en een 'ik wist het niet' en schuift wat met zijn papieren alsof het daarmee ongedaan gemaakt kan worden. 

Maar het geeft allemaal niks. Hij is zich totaal niet bewust van het onverwachte cadeau dat hij mij zojuist heeft gegeven. Dit is mijn enige echte nalatenschap en ik voel me ongelooflijk rijk!