zondag 25 juli 2021

Even niets

In coronatijd gebeurde er soms te weining om over te schrijven. En soms gebeurde er juist veel te veel dat je niet weet waar te beginnen. Dat laatste is ons overkomen dus schrijf ik nu even over het heerlijke niets. Morgen hebben we weer van alles te doen maar dat is voor een volgende blog. 

Het fijne van vakantie is dat je de tijd even kunt vergeten. Althans als je geen familieleden van een vliegveld moet halen of op tijd moet zijn vanwege een coronatijdslot bij attractie of restaurant. Mijn lief is normaliter steevast van het 6-uur journaal en wil ook altijd weten hoe laat het is zodra hij 's ochtends zijn ogen opent wat het gevoel van tijdloosheid niet echt bevordert. Etenstijd bijvoorbeeld zou aangekondigd moeten worden door een rommelende maag en niet door de wijzers van de klok, toch?

Juist op vakantie maakt iemand mij altijd bewust van mijn eigen tijdsbesef; het witte streepje om mijn pols verraadt me. Ik ben altijd van de klok geweest, altijd stipt op tijd of liever nog te vroeg maar zeker nooit te laat. Toen ik op een gegeven moment voor mijn werk op maandagochtend twee uur moest rijden (van Heerenveen naar Nijmegen) en ik bij elke vertraging de volle twee uur in de piepzak zat of ik wel op tijd zou komen, ben ik milder voor mezelf geworden. Vriendinnen, die sinds mijn verhuizing naar Friesland op anderhalf uur afstand wonen, mogen accepteren dat de reis weleens wat langer kan duren dan gepland. En aangezien niemand een te vroeg arriverende gast kan waarderen in onze jachtige tijd, dan liever wat te laat.

Op vakantie probeer ik mijn mobiel te negeren. Even geen appjes, mailtjes of pushberichten en aanbiedingen alsjeblieft. En al helemaal geen reviews! Ik moet toegeven dat het niet helemaal lukt, verre van zelfs. De krant, die mis ik wel, of eigenlijk vooral het gevoel van belangrijke dingen te missen. Maar gelukkig word ik altijd bijgepraat door mijn lief die me op de hoogte houdt, gevraagd en ongevraagd, over coronacijfers in NL, de gekte op de huizenmarkt, wateroverlast in het zuiden maar ook de insectenstand van het land. Ik mis dus niks.

Toch lukte het me tijdens ons recente verblijf in Spanje best om de tijd even te vergeten. En sterker nog, vooral nu we weer thuis zijn. Weliswaar nadat ik mijn agenda ge-update had en de meeste vriendinnen en kinderen zelf op vakantie waren gegaan. Het besef dat niemand iets nodig heeft, geen mensen op de zaak zijn, alleen vakantiegangers in het dorp; heerlijk, dat noem ik vakantie!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten