Ondanks het prachtige weer van de laatste dagen heb ik me
toch aan de onvermijdelijke klus gezet: inpakken. Want over een week gaan we verhuizen.
Wat?! Alweer? Ja, alweer. Nu zou je bijna denken dat
verhuizen een hobby van ons is maar zo zit het niet helemaal in elkaar. Hoewel
ik het idee van een nieuwe start op zich wel altijd omarm. Het is waar dat mijn
lief twee jaar geleden naar Joure is verhuisd en dat ik vorig jaar de grote
oversteek van Gelderland naar Friesland heb gemaakt. En dan hebben we het nog
niet eens over de verhuizingen in de vier jaar daarvoor en het inrichten van La
Vista Verde.
Je zou kunnen zeggen dat corona een rol heeft gespeeld in
onze beslissing. Geen echt werk meer buitenshuis, een nieuwe woonplaats waar je
alleen in je eentje met een kapje op de boodschappen mag doen, dat helpt niet
echt om te integreren. En dan het besef dat een groot deel van onze familie,
vrienden en kinderen zo ver weg zitten en even langskomen niet van harte gaat (‘in de trein al die uren een kapje op is geen
doen mam…’).
Dus het roer gaat om, en hoe. Van een superhuis aan het water
met alle ruimte en rust die je kunt wensen gaan we naar een appartement in de
drukte van Muiden onder de rook van Amsterdam. In een nieuwbouwwijk met jonge
gezinnen, stellen en singles van alle leeftijden en diverse pluimage, met een paar
winkeltjes en een beetje horeca. De snelweg horen we er nèt niet, de vliegtuigen
echter wel. Ons blok wordt een bijzondere plek met voornamelijk
gelijkgestemden, een soort hofje waar we in ieder geval de tuin en
parkeergarage zullen delen. Hoeveel er nog meer gedeeld gaat worden zal de tijd
ons leren maar we verwachten er veel van. Nieuwe fase, nieuw avontuur.
Het duurt alleen nog tot volgende zomer voor ons appartement
klaar is. En 1 oktober moeten we ons huidige huis uit zijn. Gelukkig hebben we
een prachtige oplossing gevonden voor de tussenliggende periode in de vorm van
een zomerhuis aan het Tjeukemeer. Het wordt een soort kamperen bij de boer aan het eind van een doodlopend weggetje en vereist
enige aanpassing want er is bijvoorbeeld geen CV, nog geen internet of wifi en
TV komt niet verder dan de eerste drie kanalen geloof ik. Maar wie heeft TV nodig
met zo’n uitzicht over de weilanden, rietvelden en het weidse water? En hoe
knus zal het zijn op het kleed voor de knetterende houtkachel? En tijdens de
koude nachten vinden we de warmte wel bij elkaar onder de wol. Eens kijken hoe
warmbloedig mijn Fries nu eigenlijk is!
Ga ik ons huis missen? Jazeker! Vooral de heerlijke tuin, de
prachtige luchten en weerspiegelingen in het water, onze vissen met wel 50
kleintjes die we helaas niet groot zullen zien worden en niet te vergeten onze
ganzen. En als ik eerlijk ben ook heel erg… de afwasmachine.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten